اصل قرآن

                        به نام هستی بخش - بهروز فرهادیان – [e-mail] - 1394

اصل قرآن

گستردگی و وسعت قرآن اجازه می دهد از منظرهای مختلف سخن گفت و نتیجه خاصی گرفت . آنچه روشن است کتاب آسمانی قرآن برای هدایت انسان نازل شد . نزول قرآن به گونه ای بود که قابل فهم بشر باشد . عمده موضوع این است که نزول در حد فهم انسان بوده یعنی میتوان گفت قرآن از نقطه بالا به پایین آمده است . این فرود نشانگر معنای عمیق قرآن است که شناخت آن در حد امکان ضروری است .

انسان نسبت به آن مقام لایتناهی ، بسیار ناچیز و ضعیف اما نسبت به سایر موجودات ، برتر و بالاتر است . با این ویژگی قرآن برایش نازل شد . پس فهم اصل قرآن برای او مقدور نیست اما عمل به آن الزامی بوده زیرا از منشاء جاودانی نازل شده است . این منشاء ، قرآن را از هر عیب و نقصی دور کرده است . عمل به فرآن اطاعت از خالقی است که به همه مخلوقات خود ، آگاه است و پاداش را حواهد داد .

نزول قرآن تغییر معنی است چون قصد ، هدایت انسان بود . انسان چون فرآن را می فهمد ، می تواند به آن عمل کند اما این به معنای درک معنی قرآن نیست . معنی آن بسیار گسترده است  چنانکه نوعی ابهام در آن می باشد ، ابهامی که از آسمانی بودنش ریشه می گیرد . اینکه اصل قرآن چیست برای انسان نامفهوم و غیرقابل درک است . تفاسیر متعدد قرآن برای دستیابی به گوشه ای از معانی مندرج در آیات است اما هنوز همه معانی روشن نشده است . یک معنای جاودانه بودنش این است که در آینده هم تفاسیر دیگری ارائه می شود و گوشه دیگری از واقعیت های ناشناخته بیان خواهد شد .

این سیر تا ظهور حضرت مهدی (ع) ادامه دارد تا اینکه آن حضرت پس از ظهور ، مغنی اصلی فرآن را بیان می کند ولی مجوزی برای سکوت تا آن زمان نیست .