ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 |
به نام هستی بخش - بهروز فرهادیان –bfarhadian37@gmail.com – تیر 1394
ارتباط با دیگران
انسان را از جهات مختلف شناسایی کرده و تفاسیر مختلف ارائه نموده اند . این تفاسیر گرچه مورد قبول برخی قرار گرفته اما همواره مورد نقد قرار می گیرند . انسان با رفتارهای متفاوت همیشه سوال برانگیز است اما رفتارهایی آرامبخش هم دارد .
امروز وضعیت فرق کرده است . صنعتی شدن ، روابط را تغییر داده است و شبکه های مختلف و تبلیغات گوناگون زندگی را تحت تاثیر قرار داده است .
هر کس دنبال کار خویش است و دورادورا از حال هم خبردار می شوند . دوندگی و تلاش زیاد ، حرف اول را می زند . معلوم نیست کار برای زندگی است یا زندکی برای کار است .ُ نقل شده که زندگی در کشورهای صنعتی از حالت عادی بیرون آمده است .
با این همه ، زندگی چنین نمی ماند زیرا خالق هستی انسان را نیازمند دیگران خلق کرده است . نیازمندی او به اشکال مختلف نمایان می شود . رفتارها ، نشانگر نیازها هستند .
ایرانیان مردمانی مهربرور و نوعدوست هستند . رفتار آنان نشانی روشن از این اعتقاد است . گاهی از خود می گذرند و نیازهای دیگران را اولویت می دهند . این نمونه ای از رفتار انسان است رفتاری که با اعتقاد به خدای آگاه و دانا قابل توجیه است .
رفتارها همیشه مورد توجه قرار گرفته اند و بر اساس آن آدمها به شاخه های مختلف تقسیم شده اند و ویِژگی هایی برای آنها ذکر کرده اند . رفتارها بر اساس همین ویژگی ها تنظیم می شوند . دوستی ها و دشمنی ها به واقعیت می بیوندد .
یکی از ویژگی های انسان را جمعی بودن دانسته اند که نیازی فطری است . ارتباط با اطرافیان از خویشاوندان و غیره از نشانه های آن است . این ارتباط ها وابستگی ها را بیشتر و خوشایند می کند . شرکت در شادی ها و غمها و اطلاع از وضع وابستگان از نشانه های آن است .
ارتباط با وابستگان به نوعی گریز از مشکلاتی است که صنعتی شدن به همراه دارد و لازم است مداومت داشته باشد . حتی اگر مشکلات صنعتی هم نباشند این ارتباط لازم است چون اسلام به آن امر کرده و مایه سربلندی است .
این ارتباطات مشکلات را قابل تحمل می کند . زندگی بر از مشکلات است و زمانی که ارتباطات فراهم باشد با همفکری و هم اندیشی ، قابل رفع هستند . هیچکس به تنهایی نمی تواند مشکلات را بزداید و زندگی جمعی را باید ببذیرد که نوعی از آن ارتباط با وابستگان است . بهره گیری از تجارب آنان یکی از آثار این ارتباط است .