نظم

               به نام هستی بخش  -  بهروز فرهادیان -                                      [e-mail] - 1393

نظم

با دقت وسایل خانه را مرتب می کرد و هر چیز را در جای خود می نهاد و مرتب آنها را پاکیزه می کرد و از فرزندان می خواست نظم را حفظ کنند . نظم خانه به او آرامش و اطمینان می داد چون می دانست هر وسیله  کجاست ، به هنگام نیاز براحتی به آن  دسترسی پیدا می کرد . هر کس تابع نظم انضباط نبود و نظم را بر هم می زد ، بازخواست می شد . این نظم را دلیل اراده ، آگاهی ، توانایی و آینده نگری خود میدانست . این شیوه هر آدم منطقی و معتدلی است و کسی بر آن ایراد نمی گیرد

چرا دنیا را با همین ایده نگاه نکنیم ؟ هر چیز در جای مناسب و منطقی است . ماه ، خورشید و دیگر کرات به شکلی قرار گرفته اند که زندگی بشر روی کره زمین ممکن شده است . همه اجزاء بدن ، اکسیژن ، آب و دیگر  اجزاء مورد نیاز در جایی قرار دارند که امکان حیات بشر بر روی کره زمین را فراهم کرده است .

در سایر پدیده ها هم هماهنگی بین شرایط محیطی و اجزاء بدن وجود دارد بگونه ای که موجودات جاندار در هوا و دریا و خشکی زندگی می کنند و این هماهنگی بخوبی قابل درک است .

عقل بشر ، پدیده ها و نظم حاکم بر جهان را ناشی از تصادف نمی داند .

سردرگمی و بی نظمی مشاهده نمی شود چون تصادفی در کار نیست . در تصادف ، علم و آگاهی وجود ندارد و آسایش و راحتی به دست نمی آید .

نظم حاکم بر جهان حکایت از ناظمی آگاه ، مختار ، با اراده و توانا می  کند . ناظمی که هر پدیده را در جایی قرار داده که احساس کمبود نمی شود .  بدن انسان با شرایط مختلف آب و هوایی سازگار است . مناطق گرمسیر ، سردسیر ،  برف گیر ، کوهستانی و دریا برای انسان قابل زیست است . کاری شگفت که سایر موجودات قادر به آن نیستند .

همین شگفتی ، مسئولیت را به دنبال دارد و باید روزی پاسخگو باشد که این اعضاء را کجا و چگونه به کار برده است .  بدیهی است که خالق می تواند فرمان به امر و نهی دهد و اطاعت از این فرامین ، سعادت جاودانی را به دنبال دارد زیرا فقط او آگاه به خوب و بد است . بدون باور به علم و آگاهی آفریننده ، نظم پدیده ها قابل توجیه نیست .